Języki i smutki

Ładne było to mgnienie, mrugnięcie okiem po jasnogranatowym tle. Tak było o świcie.

 Dzień podrzucił zmartwienia.

Witaj, dzień dobry czy jak to dzisiaj da się z pogody wydobyć.

Żyjemy tyle lat i ciągle się dziwimy, że przyroda, a co za tym idzie - pogoda, ma wpływ na człowieka, 

na to co czuje w sobie i w kościach, bo te należą przecież do niego. A, że ciągle leje i wieje, i można to powtarzać jak pacierz, że leje i wieje, to co  chcieć od stawów i kości. Bolą i tyle. Mam nadzieję,

 że Ciebie takie emocje omijają i rano nie musisz czekać aż dzień rozpędzi nocne zmory bólów.

Deszcz nie przeszkadzał, to wiatr był niepokojący, taki zapowiadający, ale co - jeszcze nie doszłam.

W wielu domach na wyspie długo nie gasną światła. Tęsknoty wypełniają kąty pokojów, a kiedy już przestają się mieścić, ulatują wszelkimi możliwymi szparami i zamieniają się w mgłę ułożoną nad fiordem.

Znowu pytasz, co u Niej? A jak myślisz, ktoś zadał Jej takie pytanie a Ona mogłaby oddać je Tobie, 

ale tego nie zrobi. Dlaczego nie?  Jest w miejscu, które mało komu się śniło w najlepszych snach i Jej też, 

a nie potrafi przyjąć tego, co Jej królowie gór i wód z worów z darami ofiarowują. Patrzy na skarby, chciałaby się nimi podzielić, ale nikt nie ma czasu ich wziąć. Boi się, że Ona też nie ma czasu, nie zdąży opowiedzieć o cudzie wyspowego obrazu… Przychodzi czasem do mnie i mówi - wkładając w każde zdanie pokorę dla tych zjawisk, które dostrzega. Potem cichnie Jej głos, bo wie, że ja też mam czasu niewiele i mogę nie zdążyć opowiedzieć o tym, że Ona czasem płacze, śmieje się, nawet tańczy kiedy jest taka pora, tylko że w każdej tej chwili jest – Jej -  coraz mniej, tak jak mnie. Wszystko zostaje za nami. Jeszcze raz masz rację, nie można w ten sposób, co powiedzieliby ci, którzy już dawno zim nie oglądają.

 Norweski rząd rozważa wprowadzenie języka angielskiego do urzędów. Byłoby to dużym ułatwieniem życia przybyłym do tego kraju. Teraz trudno nauczyć się czegokolwiek, bo na jednej wyspie jej mieszkańcy mówią - każdy po swojemu. To tak, jakby zjechali ludzie z wszystkich naszych regionów i ktoś, ze środka kraju, miałby potrafić ich wszystkich zrozumieć…

Dalej deszcz zalewa szyby i wieje ale widać już kołysane wiatrem drzewa. Czas przywitać dzień. 

Tobie życzę dnia spełnienia.

A, kawy dzisiaj nie było? Była, była, czarna jak noc, może dlatego nie pamiętasz. Trzymaj się.

L., 12.10.2007